A teoría de cordas
Esta teoría comeza cando os científicos non eran capaces de “traballar” coa gravidade xa que non lograban unir as forzas máis fundamentales baixo as mesmas normas, xa que a gravidade se resistía.
Polo que se propuxeron moitas ideas, entre elas que as partículas máis elementales do universo non son obxetos puntuais senon que son obxectos extensos, así comeza unha das “Teorías do Todo” máis importantes do momento; a Teoría de Cordas.
E, aínda que todo os que ven a continuación non foi confirmado experimentalmente, ademáis de que non so hai unha teoría de Cordas, pode resultar moi interesante.
O máis importante a continuación é a corda, un filamento moi pequeno que dependendo de canto vibre pode xerar cada unha das partículas máis elementais que coñecemos. Todos os componentes da nosa realidade se formarían a partir deste elemento, ademais de que esto tamen explicaría a interacción entre partículas. Polo tanto todas as partículas que forman o universo e tamén a nos mesmos estarían representadas por cordas abertas, mentres que o gravitón que e a partícula pola que “está formada a gravidade” estaría representada por unha corda pechada. Dúas cordas abertas poden combinarse para dar lugar a unha gran corda aberta e esa gran corda aberta á vez pódese dividir en dúas cordas máis pequenas. Isto explicaríanos as interaccións que fan as partículas entre si, como por exemplo o repelemento dos electróns. Por outra parte unha corda aberta pode chegar a formar unha corda cerrada, así explicando cómo a materia emite os gravitóns e como crea os campos gravitacionais.
As cordas son obxetos moi pequenos xa que ningun experimento do mundo as logrou detectar. De feito e posible que teñamos que ir a buscalas a restos do universo primitivo, cando a enerxía era tan alta que podían monifestarse.
O siguiente tema importante a tratar é “as dimensions extra“. Se nós poñemos a vibrar as cordas nas tres dimensións existentes as vibracións faran que se den novas partículas e como estas interactúan coa gravidade. Pero o resultado sería nulo, xa que a gravidade seguirá sen comprotarse ben a nivel cuántico cando está co resto de forzas. A única forma de intentar arreglalo sería cambiar a vibración das cordas aumentando o numero de dimensiós, pero ainda así con 4, 5 e 6 dimensións o resultado sería o memso, polo tanto para que a gravidade se comporte como o resto de forzas farían falta 9 dimensións. Pero o noso mundo so ten 3 dimensións polo cal se di que o resto delas estan ocultas en espacios compactados e plegados dunha certa maneira, a isto lle chamamos a compactificación.
Nestas novas dimensións non so están as cordas senon que tamén existen as branas.
As branas comezaron a existir grazas a que os físicos se deron de conta de que as cordas abertas tiñan que acabar nalgún sitio, algún obxeto que ademáis ocupara todo o espazo, as branas. estas poden ter varias dimensións ademais de que se poden estirar polas dimensións extra, tamen poden chegar a a cruzarse e dar mís libertade ñas cordas que están unidas a elas, tendo un extremno amarrado a cada bran, dandolle novas propiedades á corda (Por exemplo, poñamos que temos unha brana A e unha brana B, e tamén unha corda unida a estas dúas. A brana A dotaría á corda de carga eléctrica e a brana B dotaría á corda de carga de color, comportandose así como un Quark [partícula elemental, cuxa existencia nunca de lle da de forma aislada, senon que un quark sempre está asociado a outro quark])
Entón todos os electróns, os neutrinos, os quarks, os fotóns… todas as partículas do universo poderían ser cordas, cada unha ancladas con distintas branas tendo cada unha unhas características propias.
Polo que, tanto as branas, como as dimensións extra van afectar á maneira de vibrar das cordas, van a influir no número de partículas que haxa, cales son as súas masas, a súa forza de interacción…. A compactificación axuda a determinar cales son as leies do noso universo, o noso problema e que non so hai unha forma de compactificar 6 dimensións, senon que hai tropecentas compactificacións distintas que son iguais de válidas, e cada unha coas súas propias leies. A esto se xuntamos todos os paisaxes posibles con todas os tipos de compactificacións das 6 dimensións obteriamos o Landscape.
Moitos científicos apuntan a que esto é unha maldición xa que nos debería mostrar cal e a nosa compactificación e cales son as leies do noso universo, pero non o fan. Sen embargo todos pensan que detras disto hai algo fundamental, e é que hai varias maneiras de formar un universo e nos so somos unha con unha compactificación; convivindo logo nun Multiuniverso.
Como esté dito ao principio hai 5 teorías de cordas distintas, e a verdade e que parecen moi distintas entre elas ao principio, pero logo podemolas acabar relacionando entre si por dualidades; e con unha certa transformación podemos transformar unhas noutras e viceversa. O problema e que hai certos calculos que son sencillos de obter cunha das teorías, peor con outra e inpensable.
As dualidades seguense estudiando e levannos a lugares que nos poden parecer tridimensionales, pero realmente son bidimensionais…
Sen duda estas prediccións son incríbles, pero a pregunta é: serán as reglas máis fundamentales da realidade?
E a verdade e que non o sabemos e que nos pode levar moito tempo averigualo, por iso hai que traballar e seguir investigando para atopalos.
Comentario:
Este traballo é un resumo da teoría de cordas que nos esplica como como as pratículas poden chegar a estar feitas por obxectos alargados, que estes poden estar abertos ou pechados e de como tamén podemos ter máis de 3 dimensións.
A teoría de cordas é un pouco relativa porque, xa e como está exposto no traballo, aínda non está comprovado experimentalmente. Pero se se considera isto certo e logran averiguar máis sobre esas dimensións compactificadas, chegaría a ser un gran avance neste campo da ciencia, ademáis de que cambiaría a maneira pola que vemos o universo.